Myvatn
Door: Henny
Blijf op de hoogte en volg kees en henny
23 Juli 2013 | IJsland, Húsavík
Drukke dag vandaag, want er valt veel te zien in deze omgeving. Wel wéér mooi weer!!
Het idee was om te starten met de Dettifoss waterval, maar omdat we per ongeluk op een andere route terechtkwamen hebben we de plannen soepel omgegooid. Het werd eerst Dimmuborgir (donkere burcht), een landschap dat bestaat uit grillig gevormde lavarotsen met daartussen tal van kleine voetpaden en berkenboompjes. Een gemarkeerde(!) wandeling van een uur gemaakt. De route heette Kirkjan en voerde o.a. langs een lavaformatie in de vorm van een kerk(?). Daar vlakbij bevond zich de explosiekrater Hverfjall: een grotendeels uit as bestaande heuvel van ca. 140 meter hoog, die we beklommen hebben, met als beloning een mooi uitzicht over het Myvatngebied.
Nu dan toch naar de Dettifoss, de waterval met de grootste waterkracht van Europa. Wat een geluk dat de zon scheen, zie filmpje! ( Ik heb nu de smaak te pakken, haha). Nog maar even doorgelopen naar kleine broertje Selfoss, waarbij dezelfde watermassa over een groter oppervlak naar beneden stort.
Terug richting Myvatn, naar de kokende modderpoelen en dampende zwavelbronnen van Hvérir. Roturoa was mooier, zeiden zij blasé....
Even verderop bevindt zich Grótagjá, een ondergrondse warme bron, waarin men tot 1974 kon baden, maar nu is het water te heet geworden. Helaas was het betreden van de grot op eigen risico en na een stukje naar beneden geklauterd te zijn hebben we besloten dat niet te nemen!
Tijd voor een rustpauze in de Blue Lagoon van het Noorden: Myvatn Bath, een natuurlijk bad met mineraalrijk water met uitzicht op het Myvatn meer en de bergen rondom. Zwemmen kun je er nauwelijks, het is op z' n diepst 1 meter, 'n graadje of 30, je komt er om wat rond te hangen langs de kant, de laatste roddels uit te wisselen, kortom om te relaxen en dat hebben we dan ook maar gedaan.
Als afsluiting van de dag via de door stoom aangedreven krachtcentrale Krafla, dia helaas gesloten was, naar Leirhnjúkur, een kleurrijke berg met zwavelbronnen, die fraai afsteken tegen de zwarte lava. Hiervandaan door de nog dampende lava van de berg Krafla weer teruggelopen. (Laatste uitbarstingen tussen 1974 en 1984.) Daar vlakbij is ook de explosiekrater Viti uit 1724, gevuld met blauwgroen water.
Hierna hadden we het echt wel gezien, dus restaurantje gezocht, gegeten en terug naar onze accommodatie. Ja hoor, de foto van het uitzicht zit erbij!
Het internet is hier wat grillig, dus het kan zijn dat fotoos/filmpjes er morgen pas op staan :-(
Het idee was om te starten met de Dettifoss waterval, maar omdat we per ongeluk op een andere route terechtkwamen hebben we de plannen soepel omgegooid. Het werd eerst Dimmuborgir (donkere burcht), een landschap dat bestaat uit grillig gevormde lavarotsen met daartussen tal van kleine voetpaden en berkenboompjes. Een gemarkeerde(!) wandeling van een uur gemaakt. De route heette Kirkjan en voerde o.a. langs een lavaformatie in de vorm van een kerk(?). Daar vlakbij bevond zich de explosiekrater Hverfjall: een grotendeels uit as bestaande heuvel van ca. 140 meter hoog, die we beklommen hebben, met als beloning een mooi uitzicht over het Myvatngebied.
Nu dan toch naar de Dettifoss, de waterval met de grootste waterkracht van Europa. Wat een geluk dat de zon scheen, zie filmpje! ( Ik heb nu de smaak te pakken, haha). Nog maar even doorgelopen naar kleine broertje Selfoss, waarbij dezelfde watermassa over een groter oppervlak naar beneden stort.
Terug richting Myvatn, naar de kokende modderpoelen en dampende zwavelbronnen van Hvérir. Roturoa was mooier, zeiden zij blasé....
Even verderop bevindt zich Grótagjá, een ondergrondse warme bron, waarin men tot 1974 kon baden, maar nu is het water te heet geworden. Helaas was het betreden van de grot op eigen risico en na een stukje naar beneden geklauterd te zijn hebben we besloten dat niet te nemen!
Tijd voor een rustpauze in de Blue Lagoon van het Noorden: Myvatn Bath, een natuurlijk bad met mineraalrijk water met uitzicht op het Myvatn meer en de bergen rondom. Zwemmen kun je er nauwelijks, het is op z' n diepst 1 meter, 'n graadje of 30, je komt er om wat rond te hangen langs de kant, de laatste roddels uit te wisselen, kortom om te relaxen en dat hebben we dan ook maar gedaan.
Als afsluiting van de dag via de door stoom aangedreven krachtcentrale Krafla, dia helaas gesloten was, naar Leirhnjúkur, een kleurrijke berg met zwavelbronnen, die fraai afsteken tegen de zwarte lava. Hiervandaan door de nog dampende lava van de berg Krafla weer teruggelopen. (Laatste uitbarstingen tussen 1974 en 1984.) Daar vlakbij is ook de explosiekrater Viti uit 1724, gevuld met blauwgroen water.
Hierna hadden we het echt wel gezien, dus restaurantje gezocht, gegeten en terug naar onze accommodatie. Ja hoor, de foto van het uitzicht zit erbij!
Het internet is hier wat grillig, dus het kan zijn dat fotoos/filmpjes er morgen pas op staan :-(
-
23 Juli 2013 - 12:04
Louis Anderson:
Volgens mij zijn jullie deze keer dicht bij de oerkrachten van de wereld geweest.
Dat moet een spectaculair beeld hebben opgeroepen.
Helaas staan de plaatjes er (nog) niet bij dus dat moeten we nog ff afwachten.
ENJOY! -
23 Juli 2013 - 12:34
Riet En Jack:
Feest van herkenning! Mooie regenboog bovendien. (Fijn hè, Louis dat wij voorafgaande aan de video een 12 seconden durend reclamefilmpje voor Canon te zien krijgen.) -
23 Juli 2013 - 17:56
Thijs:
Hi, zwemmen in groen water kan hier ook, ook op eigen risico....
Diederikje heeft een bod gehad, heb hem verboden tegenbod te doen, dan weet je het wel.
Wacht nog reactie af.
Gr. Thijs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
